Vanuit liefde- Vertrouwen en kracht voor jou
Ik zat zo mijn oude verslagen door te lezen en er ontstond een glimlach....
Waar ik tegen aan liep en welke emoties ik voelde, mijn levensvragen, mijn angsten en ook mijn hoop, vertrouwen en liefde. Een bijzondere reis!
Ik kom steeds dichter bij mezelf en mijn essentie. Ik omarm mijzelf volledig... ALLES mag er zijn.
Wanneer je het zo leest, lijkt het soms makkelijk.... Zit je in zo'n proces, dan weet je dat dit niet altijd zo is.
Huilen om wat/wie er niet meer is of wat jou kwetst of raakt, dat is nog het "makkelijkste." Maar mag jij ook boos zijn? Mag je schreeuwen? Mag jij al JOUW emoties er laten zijn, zonder angst dat dit niet oke is? Zonder de angst dat jij hierin wordt afgewezen door jouw omgeving? Mag jij je ruimte innemen?
Hoe reageert jouw lichaam op al deze emoties? Verkramp je of begin je te trillen? Krijg je misschien last van je maag of darmen?
Vele achtbanen van emoties, hobbels op de weg en ook steun van overleden dierbaren, gidsen en engelen. Dan zie je zo'n hobbel en ineens heb je een droom waarin je woorden ontvangt die je steunen, of je ziet een vogel langs jouw weg.... Je vindt dan toch de moed om door te gaan en steeds meer wordt je je bewust dat er na een hobbel of achtbaan iets moois komt.
Ik weet nog heel goed dat mijn baan bij de bank op de tocht kwam en ook al vertelden al mijn collega's dat ik echt wel aangenomen zou worden, ik voelde al dat ik weg moest. Ik had nog niet eens gesolliciteerd en ik ben na gaan denken wat ik nu echt wilde gaan doen.
Zo kwam ik met steun van mijn partner, vriendinnen en gesprekken met Esther bij het CVIO terecht en ik wist het. Mijn gevoel wist dat dit de weg was en ik ben gestart met het eerste jaar met de gedachte dat ook al werd ik aangenomen, ik deze opleiding toch wilde gaan doen.
Na een belachelijk hectische periode, werd ik dan inderdaad niet aangenomen en stond mijn wereld even goed op zijn kop! Geen baan, geen inkomen, huis, kind etc etc. Wat te doen?? Paniek, boosheid, teleurstelling kwamen voorbij, maar ook een hele grote rust, Ik kon me nu echt gaan focussen op mijn toekomst op mijn eigen manier. Hoe eng dat af en toe ook was, ik voelde geen last meer om elke dag een masker op te moeten zetten en in de energie van anderen te zitten wat ik niet wilde. Het laatste half jaar was dan ook intens en heb ik heel bewust geleefd. Grapjes gemaakt voor elkaar gezorgd en met een goed gevoel afscheid kunnen nemen.
En toen kwam ik in Wyns, de sprong in het diepe, mijn eigen praktijk. Een achtbaan met hoogtepunten, maar ook onzekerheden, twijfels en angst. De moed om door te gaan door de lieve reacties, de onvoorwaardelijke steun en liefde van mijn partner en zoon en de mensen om mij heen!
En nu ondersteun ik in de trainingen van Esther, ondersteun ik bij de opstellingen en vinden steeds meer mensen mijn praktijk. Mensen die steun of ontspanning nodig hebben en dit bij mij vinden.
Nog steeds ontwikkel ik veel en komen er mooie en ook intensieve processen in beweging.
Ik geloof dat jij dit ook kunt! Vertrouw op jezelf en dat jouw weg de juiste is. We leren van onze hobbels en kronkels in de weg. Vrienden komen en vrienden gaan, je leert van iedereen die op jouw weg komt.
Elk persoon heeft zijn eigen weg en zijn eigen pure essentie en om vanuit deze essentie te leven is het mooiste geschenk wat jij jezelf kunt geven.
Liefde-Vertrouwen- Kracht voor JOU!
Tamara
